Właściwa pielęgnacja stóp jest kluczowa dla pacjentów z cukrzycą. Niezależnie od tego, jak zarządza się stanem stóp, pacjent musi zawsze stosować się do zaleceń lekarza i nauczyć się, jak dbać o swoje stopy. W tym artykule przedstawiono kilka metod pielęgnacji stopy cukrzycowej. Omówiono w nim również stopę Charcota, Plantar fasciitis oraz wrzody stopy cukrzycowej. Mamy nadzieję, że nauczysz się czegoś przydatnego w tym procesie. Czytaj dalej, aby poznać kilka wspaniałych wskazówek!
Stopa Charcota
Stopa Charcota jest częstym powikłaniem cukrzycy, dotykającym zarówno pacjentów z cukrzycą typu 1, jak i typu 2. Wiąże się z dużą zachorowalnością i obniżeniem jakości życia, co sprawia, że wczesne rozpoznanie i leczenie stopy Charcota jest niezbędne do zatrzymania rozwoju choroby i zapobiegania amputacji. W niniejszym artykule omówiono wspólne czynniki predysponujące, obecne metody leczenia oraz nowe badania nad stopą Charcota. Omówiono również możliwe przyczyny stopy Charcota oraz możliwości jej wczesnego wykrywania i leczenia.
Choroba jest złożonym powikłaniem cukrzycy, z wieloma różnymi czynnikami predysponującymi, w tym neuropatią obwodową. Do wspólnych czynników wyzwalających należą zwiększone siły mechaniczne, złamania i resorpcja kości. Często charakteryzuje się stopą typu „rocker bottom”. Chociaż nie ma jednej znanej przyczyny stopy Charcota, istnieje szereg metod leczenia tego bolesnego powikłania. Jednak opcje leczenia mogą się znacznie różnić od osoby do osoby.
Leczenie stopy Charcota w cukrzycy zależy od rodzaju uszkodzenia stopy. Choć dostępne są zabiegi chirurgiczne i leki, najlepszym lekarstwem jest profilaktyka. Chorzy na cukrzycę muszą uważnie monitorować poziom cukru we krwi i codziennie kontrolować swoje stopy. Stan ten jest często spowodowany przez neuropatię cukrzycową, która może spowodować znaczne deformacje. W ciężkich przypadkach deformacja stopy może prowadzić do amputacji lub znacznego kalectwa. Dlatego tak ważne jest jak najwcześniejsze rozpoznanie stopy Charcota w cukrzycy.
We wczesnych stadiach stopy Charcota często zaleca się wykonanie rezonansu magnetycznego (MRI). Ta metoda obrazowania może pomóc w określeniu stopnia zaawansowania choroby i ocenie powodzenia leczenia odciążającego. MRI może być również przydatny w ocenie powikłań stopy Charcota, takich jak zakażenia tkanek miękkich lub zapalenie kości. Jeśli MRI nie jest możliwe, alternatywą może być obrazowanie medycyny nuklearnej. MRI może również zapewnić szybką diagnozę.
Plantar fasciitis
Leczenie plantar fasciitis u pacjentów z cukrzycą może obejmować zarówno metody zachowawcze, jak i inwazyjne zabiegi chirurgiczne. Metody zachowawcze, takie jak wkładki ortopedyczne lub aparaty na stopy, często wystarczają do złagodzenia objawów. Zabiegi chirurgiczne polegają na oderwaniu powięzi podeszwowej od kości piętowej. Chociaż większość pacjentów z zapaleniem powięzi podeszwowej odniesie korzyści z leczenia zachowawczego, stosowanie kortykosteroidów lub zastrzyków sterydowych może powodować wzrost poziomu glukozy we krwi i może mieć niekorzystny wpływ na stopy.
Stan zapalny może być leczony za pomocą terapii lodowej. Lód należy przykładać do zmienionego chorobowo miejsca za pomocą cienkiego ręcznika. NLPZ, a także buty wspierające, mogą zmniejszyć ból i stan zapalny. Prawidłowa konstrukcja buta może zapobiec napięciu na powięzi plantarnej. I, aby uniknąć dalszego uszkodzenia powięzi podeszwowej, zaleca się, aby pacjenci nosili buty wspierające, które mają dobre wsparcie łuku. Niektórzy pacjenci mogą skorzystać z noszenia szyn na noc, aby rozciągnąć łydkę i ścięgna Achillesa podczas snu. Niektórzy mogą nawet skorzystać z zastrzyków do stóp w celu wspierania gojenia się uszkodzonych tkanek.
Istnieje związek pomiędzy otyłością a zapaleniem powięzi podeszwowej. Jedno z badań wykazało, że cukrzyca jest związana z większą częstością występowania zapalenia powięzi podeszwowej. Zaawansowane produkty końcowe glikacji (AGE) są zwiększone u diabetyków i przyczyniają się do pogrubienia powięzi podeszwowej, co czyni ją podatną na uszkodzenia. W rzeczywistości cukrzyca jest związana z wyższym wskaźnikiem zapalenia powięzi podeszwowej niż u osób bez cukrzycy.
Inną możliwością jest infekcja. Bakterie mogą wnikać do stóp diabetyków i powodować infekcje. Zakażenia mogą prowadzić do śmierci tkanek. W niektórych przypadkach jedynym sposobem leczenia jest amputacja chorej kończyny. Diabetycy powinni sprawdzać swoje stopy co najmniej dwa razy dziennie, aby uniknąć powikłań. Powinni również obserwować nietypowe stany i szukać pomocy medycznej, jeśli się utrzymują. W ten sposób można rozpocząć leczenie bólu stopy cukrzycowej.
Wrzody stopy cukrzycowej
Leczenie wrzodów stopy cukrzycowej obejmuje zarówno postępowanie ambulatoryjne, jak i szpitalne. W tym drugim przypadku mogą być podawane antybiotyki, takie jak Staphylococcus aureus i Streptococcus. Owrzodzenia stopy cukrzycowej są częstymi zakażeniami, w których bierze udział Staphylococcus aureus, rodzaj bakterii, który charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem nosicielstwa w skórze i nawy u pacjentów z cukrzycą.
Początek i progresja owrzodzeń stopy cukrzycowej wymaga właściwej oceny. Możliwości leczenia i czynniki ryzyka rozwoju tych ran są różne. Oprócz pomocy medycznej, owrzodzenia stopy cukrzycowej wymagają koordynacji działań członków zespołu interprofesjonalnego. W celu zapobiegania i leczenia owrzodzeń stopy cukrzycowej można zastosować wiele opcji leczenia, w tym amputację chirurgiczną. Jednak zawsze najlepiej jest leczyć te rany we wczesnym stadium, ponieważ zmniejszy to ryzyko wystąpienia powikłań.
Terapia ran podciśnieniowych jest jedną z nowszych metod leczenia owrzodzeń stopy cukrzycowej. Polega ona na zastosowaniu podciśnienia na ranę, za pomocą specjalnej pompy przymocowanej do sprężystego opatrunku powierzchniowego z pianki otwartokomórkowej. Do pompy podłączony jest kanister, a z rany zbierana jest wydzielina. Zaleca się wykonywanie terapii podciśnieniowej rany po jej zdezynfekowaniu i kontynuowanie do momentu wytworzenia się tkanki ziarninowej. Chociaż istnieją ograniczone dane kliniczne potwierdzające jej skuteczność, wykazano, że sprzyja ona gojeniu się owrzodzeń stopy cukrzycowej.
Nie ma jednej przyczyny powstawania owrzodzeń stopy cukrzycowej. Jednak pewne czynniki zwiększają ryzyko ich rozwoju. Wśród osób zagrożonych zwiększonym ryzykiem rozwoju tego schorzenia są osoby z neuropatią obwodową lub schorzeniami związanymi z cukrzycą. Inne czynniki ryzyka obejmują otyłość, palenie tytoniu i używanie alkoholu. Nieleczone wrzody mogą prowadzić do powstania gangreny i martwicy. Owrzodzenia stopy cukrzycowej często prowadzą do amputacji kończyny dolnej.
Złamania Charcota
Chociaż możesz nie zdawać sobie z tego sprawy, złamania Charcota w stopie cukrzycowej nie są takie same jak inne urazy stóp. Jeśli masz złamanie Charcota, kość w stopie może być złamana i wymagać leczenia. Specjalista może zalecić operację lub procedury niskiej technologii, aby naprawić uszkodzoną kość. W ciężkich przypadkach, amputacja może być konieczne. W takim przypadku zespół opieki zdrowotnej pokieruje Panią/Pana opieką.
Leczenie chirurgiczne nie jest lekarstwem na stopę Charcota, ale może pomóc zapobiec poważniejszym uszkodzeniom i niepełnosprawności u osób z cukrzycą. Ważne jest, aby przestrzegać zaleceń lekarza i codziennie kontrolować swoje stopy. Leczenie ma kluczowe znaczenie i powinno obejmować zobowiązanie do przestrzegania przez całe życie zdrowych nawyków. Jeśli masz deformację stopy lub masz inne objawy stopy Charcota, natychmiast zgłoś się do lekarza.
Stan ten jest spowodowany kruszeniem się kości i może wystąpić w każdej części stopy. Często wiąże się z ciężką neuropatią obwodową. Ponieważ kości stają się luźne i kruszą się, łatwo je złamać. Pacjent z cukrzycą powinien natychmiast szukać pomocy medycznej, jeśli zauważy którykolwiek z tych objawów. Ponadto, jeśli pozostawione bez leczenia, stopa Charcota może prowadzić do infekcji, amputacji i innych powikłań. Na szczęście, profesjonalista może pomóc w diagnozowaniu i leczeniu stopy Charcota, dzięki czemu można rozpocząć leczenie.
Wczesne wykrycie cukrzycowej neuro-osteoartropatii Charota jest kluczowe dla utrzymania prawidłowej architektury stopy. Mimo swojej ciężkości jest ona jednak trudna do rozpoznania. Poza brakiem jasnych kryteriów diagnostycznych i świadomości, schorzenie to często pozostaje nierozpoznane, co skutkuje deformacjami. Nierzadko zdarza się również, że pacjent z tym schorzeniem przez długi czas nie jest leczony. W ciężkich przypadkach konieczne może być chirurgiczne usunięcie stopy.
Opcje leczenia bólu stopy cukrzycowej
Chociaż cukrzyca może być główną przyczyną bólu stopy, istnieje wiele opcji leczenia dostępnych dla diabetyków. Leki bez recepty mogą pomóc w łagodnym lub umiarkowanym bólu, ale są one przydatne tylko w przypadku niewielkich obszarów bólu i dla osób, które nie tolerują skutków ubocznych leków doustnych. Ból stopy cukrzycowej różni się od innych rodzajów bólu stopy, ponieważ leki, które łagodzą ból na skórze, nie leczą nerwów, które go powodują. W związku z tym pacjenci powinni rozważyć poszukiwanie pomocy medycznej w celu opanowania tego stanu.
Jednym z najczęstszych powikłań związanych z cukrzycą są modzele, czyli zgrubienia skóry, która straciła czucie. Modzele występują częściej u osób z cukrzycą niż u osób bez tego schorzenia. Chociaż stosowanie pumeksu do leczenia modzeli w domu może być skuteczne, nie należy próbować robić tego samodzielnie. Może się to skończyć infekcją. Ból stopy cukrzycowej może również prowadzić do wrzodów, które tworzą się w wyniku słabego krążenia krwi w stopie. Nieleczone wrzody mogą przerodzić się w infekcje i spowodować utratę stopy.
Jeśli stopy mają wysoki poziom cukru, mogą nie być w stanie odczuwać bólu lub innych wrażeń. Może to być spowodowane chorobą naczyń obwodowych, która uszkadza nerwy i zakłóca ich sygnały. Ponieważ cukrzyca powoduje, że organizm produkuje więcej insuliny niż potrzebuje do utrzymania poziomu cukru we krwi, osoby z cukrzycą mają większe ryzyko rozwoju choroby naczyń obwodowych, stanu, który wpływa na naczynia krwionośne w kończynach. Stan ten może sprawić, że stopy diabetyka będą bolesne i niezdolne do leczenia ran i infekcji.