Istnieją trzy podstawowe rodzaje insuliny: ludzka i analogowa. Zwykła insulina ludzka ma półgodzinny początek działania, szczyt działania w ciągu dwóch do czterech godzin, a czas działania wynosi sześć do ośmiu godzin. Większe dawki mają szybszy początek, dłuższy szczyt i krótszy czas działania niż insulina NPH. Z kolei insulina bazalna ma bardzo krótki czas działania i jest stosowana w nagłych przypadkach. Oba rodzaje są skuteczne, ale różne rodzaje najlepiej nadają się do różnych celów.
Insuliny analogowe
Pomimo rosnącej popularności, insuliny analogowe nadal stoją przed kilkoma znaczącymi wyzwaniami – te dane są skutkiem badań redakcji strony Trenuj sport. Są stosunkowo nowymi metodami leczenia i brakuje im długoterminowych badań. Ostatnie badanie przeprowadzone w czterech krajach nie wykazało związku między analogami a rakiem, ale nadal kosztują one więcej niż równoważne nieanalogowe insuliny ludzkie. Ponadto insuliny analogowe są droższe niż ich nieanalogowe odpowiedniki, co sprawia, że efektywność kosztowa jest ważnym czynnikiem.
Główną wadą preparatów insuliny ludzkiej jest to, że nie odtwarzają one jej fizjologicznego wzorca wydzielania. Aby przezwyciężyć ten problem, naukowcy opracowali syntetyczne cząsteczki o określonych różnicach molekularnych i zmienionych właściwościach wchłaniania. Cząsteczki te mają różne profile PK (potency-related), co pozwala lekarzom dostosować terapię insulinową do unikalnych potrzeb każdego pacjenta. Podczas gdy ludzkie insuliny są dłużej działające i wymagają dłuższego czasu działania, analogi insuliny mają krótkie i szybko działające właściwości.
Insulina ludzka
Istnieją dwa podstawowe rodzaje insulin ludzkich: R i NPH. R jest starszą formą insuliny ludzkiej. Po raz pierwszy została wyprodukowana w latach 80. i była pierwszym produktem, który został wyprodukowany przy użyciu ludzkiego DNA i bakterii. Szczyt jej działania przypada na 90 minut i działa przez cztery do sześciu godzin, a stosuje się ją podczas posiłków i przy korektach schematu podawania insuliny ludzkiej. NPH jest technicznie krótkodziałająca, ale jej działanie jest długotrwałe, trwające do 24 godzin. Jest również stosowana jako insulina bazowa.
Insulina o pośrednim działaniu, której działanie trwa od dwóch do czterech godzin. Szczyt aktywności tej formy przypada na okres od czterech do dziesięciu godzin po wstrzyknięciu. Ten rodzaj insuliny jest dobrym wyborem dla pacjentów z cukrzycą, ponieważ może pokryć ich zapotrzebowanie na noc. Jest również znana jako insulina NPH i jest zwykle przyjmowana w połączeniu z insuliną krótko działającą. Ma dwugodzinny okres półtrwania i sześcio- do dziesięciogodzinny okres półtrwania.
Insuliny pośrednio działające
Insulina może być stosowana do kontroli poziomu glukozy podczas posiłków lub jako rezerwowa, gdy dana osoba przyjmuje zwykłą insulinę. Istnieją różne rodzaje insulin, w tym insuliny pośrednie, szybko działające i zwykłe. Poniżej wymieniono kilka przykładów. Przeczytaj o różnicach między tymi dwoma rodzajami insuliny i jak je stosować, aby kontrolować poziom glukozy. Ponadto dowiedz się, jak bezpiecznie zastąpić te rodzaje insuliny.
Insuliny te są najczęściej spotykanym rodzajem syntetycznych hormonów. Uzyskuje się je z trzustek świń i wołowiny. Na szczęście nowa technologia umożliwiła produkcję syntetycznej insuliny ludzkiej i szybko zastępuje ona w USA trzustki wołowe. Insulina jest wstrzykiwana do tkanki pod skórą, zwanej tkanką podskórną. Z kolei insulina szybkodziałająca szybko wchłania się do komórek organizmu. W końcu insuliny pośrednio działające zwiększają wychwyt glukozy poprzez spowolnienie jej uwalniania do krwiobiegu.
Insuliny bazowe
Chociaż insuliny bazowe od lat stanowią podstawę opieki nad chorymi na cukrzycę, wciąż są rozwijane i udoskonalane. Celem nowoczesnych insulin przeciwcukrzycowych jest dopasowanie do endogennego wzorca wydzielania i zapobieganie hipoglikemii. Nowsze insuliny o ulepszonych właściwościach farmakokinetycznych i farmakodynamicznych mają spełniać te cele. Ponadto mają one wytwarzać płaską, długo działającą aktywność insuliny z jak najmniejszą zmiennością dobową.
Korzyści wynikające ze stosowania nowych insulin bazalnych zostały ostatnio dobrze udokumentowane. Oprócz wydłużenia czasu aktywności biologicznej te nowe leki znane są również ze zmniejszonego ryzyka hipoglikemii i zróżnicowanych schematów dawkowania. Nowsze insuliny bazowe to Glargin 300, insulina Degludec i Humalog. Chociaż insuliny podstawowe pozostają podstawą schematów insulinowych, pozostają w tyle, jeśli chodzi o poprawę długoterminowej kontroli glikemii.
Insulina szybkodziałająca
Obecne insuliny szybkodziałające nie są odpowiednikiem insulin wytwarzanych przez trzustkę osób z prawidłowym poziomem glukozy we krwi. Nie działają one jak insulina produkowana przez zdrową trzustkę i mogą powodować wzloty i upadki. Zapotrzebowanie na insulinę wzrasta, ponieważ światowa epidemia cukrzycy wciąż się rozwija. W związku z tym badacze poszukują nowych insulin posiłkowych, które są bardziej skoncentrowane i ultraszybkie. Jednym z możliwych rezultatów jest zapobieganie wysokim i niskim temperaturom u pacjentów z cukrzycą.
Dla pacjentów z cukrzycą insuliny szybkodziałające są dostępne we wkładach do penów lub jako strzykawka napełniana z fiolki. Aby uzyskać najlepsze wyniki, produkty te należy przechowywać w temperaturze 36-46 stopni Fahrenheita i zużyć w ciągu 10 dni. W nagłych przypadkach pacjenci nie powinni potrząsać swoimi butelkami z insuliną. Potrząsanie butelkami może spowodować powstanie pęcherzyków powietrza i wpłynąć na dawkowanie. Raz zakupiona insulina powinna być przechowywana w lodówce i zużyta w ciągu dziesięciu dni.