Co to jest cukrzyca? Jest to zaburzenie metaboliczne, którego powikłania są zarówno krótkotrwałe, jak i długotrwałe. W zależności od typu cukrzycy monitorowanie stężenia glukozy we krwi może być tradycyjne lub fizjologiczne. Monitorowanie glukozy stale się rozwija, dlatego ważne jest, aby być na bieżąco z nowymi osiągnięciami. W tym artykule omówimy podstawy cukrzycy ciążowej, cukrzycy typu 1 i cukrzycy insulinozależnej.
Cukrzyca ciążowa
Pierwszym krokiem w diagnostyce cukrzycy ciążowej jest wykonanie testu obciążenia glukozą. Polega on na wypiciu roztworu cukru i zbadaniu poziomu glukozy we krwi w ciągu trzech godzin. Poziom cukru we krwi wynoszący 190 mg/dl (lub 10,6 mmol/l) wskazuje na cukrzycę ciążową. Jeśli poziom cukru we krwi jest niższy niż ten poziom, prawdopodobnie masz normalny poziom cukru we krwi. Jeśli poziom cukru we krwi jest wyższy niż ten poziom, powinnaś przejść test tolerancji glukozy.
Częstość występowania cukrzycy ciążowej na świecie rośnie. Zaproponowano wiele metod przesiewowych, ale nie udowodniono jeszcze, że żadna powszechnie akceptowana metoda dokładnie identyfikuje kobiety z tym schorzeniem. Chociaż częstość występowania cukrzycy ciążowej wzrasta, schorzenie to ma istotne krótko- i długoterminowe konsekwencje zarówno dla matki, jak i rozwijającego się płodu. Do krótkoterminowych zagrożeń należą makrosomia, dystocja barkowa i uraz porodowy. Długoterminowe powikłania obejmują zwiększone wskaźniki otyłości u dzieci i chorób kardiometabolicznych.
Kolejnym ryzykiem związanym z cukrzycą ciążową jest przedwczesny poród. Zwiększone jest ryzyko martwego urodzenia i ciąży pozamacicznej. Ponadto dzieci matek z cukrzycą ciążową są zwykle duże, co stwarza komplikacje podczas porodu. Po urodzeniu są również zagrożone otyłością i chorobami układu krążenia. Cukrzyca ciążowa zwiększa również ryzyko wystąpienia cukrzycy ciążowej i cukrzycy typu 2. Obecnie nie jest znane lekarstwo na cukrzycę ciążową, ale można ją kontrolować w czasie ciąży.
Zmieniły się kryteria dotyczące cukrzycy ciążowej. W kilku badaniach sugerowano związek między hiperglikemią u matki a szeregiem niekorzystnych wyników ciąży. Ponadto w badaniu HAPO oceniano związek między matczyną hiperglikemią a niekorzystnymi wynikami ciąży. Hiperglikemia matki była związana z niekorzystnymi wynikami ciąży, takimi jak częstość cięć cesarskich, powikłania naczyniowe, makrosomia i hiperinsulinemia płodu.
Cukrzyca typu 1
Osoby z cukrzycą cierpią z powodu wielu objawów, które mogą być różne od łagodnych do zagrażających życiu. Objawy te obejmują niewyjaśnioną utratę wagi i ekstremalne pragnienie. Objawy wysokiego poziomu glukozy we krwi obejmują również nadmierne pragnienie i częste oddawanie moczu. Wiele osób cierpiących na cukrzycę typu 1 może również doświadczać ogólnego złego samopoczucia, zmęczenia i zmian w swoich nawykach sennych. Cukrzyca typu 2 zwykle nie daje objawów, ale jest coraz częściej spotykana u osób w każdym wieku.
Częstość występowania cukrzycy typu 2 jest większa u osób w wieku 40 lat lub starszych, ale coraz częściej występuje u młodszych dorosłych. Co roku w Wielkiej Brytanii cukrzycę rozpoznaje się u większej liczby dzieci. Objawy cukrzycy typu 1 zwykle pojawiają się nagle, a ich zignorowanie może spowodować powikłania, takie jak cukrzycowa kwasica ketonowa. Z tego powodu istotne jest, aby dowiedzieć się więcej o objawach. Po zdiagnozowaniu cukrzycy należy dowiedzieć się więcej o objawach i sposobach radzenia sobie z nią.
Istnieje kilka rodzajów insulin dla osób z cukrzycą typu 1. Insulina krótko działająca zaczyna działać w ciągu 15 minut, natomiast insulina średnio działająca zaczyna działać w ciągu 30 minut i działa od sześciu do ośmiu godzin. Oba rodzaje insuliny pracują, aby utrzymać stały poziom cukru we krwi i są przepisywane przez dostawców opieki zdrowotnej. Edukatorzy diabetologiczni uczą dzieci, jak podawać zastrzyki z insuliny. Początkowo insulinę mogą podawać im rodzice. Jednak po ukończeniu 14 roku życia dzieci mogą już samodzielnie podawać sobie lek.
Regularne wizyty u lekarza są niezbędne do prawidłowego prowadzenia cukrzycy typu 1. Regularne wizyty są konieczne, aby sprawdzić poziom cukru we krwi i wcześnie wychwycić komplikacje. Możesz potrzebować regularnych badań kontrolnych i pobytów w szpitalu. Twój dostawca usług medycznych może również zalecić regularne badania poziomu cholesterolu i oczu. Twój dentysta będzie również musiał sprawdzić, czy nie ma żadnych oznak infekcji skórnych i owrzodzeń stóp. Jeśli zdiagnozowano u Ciebie cukrzycę typu 1, powinieneś zawsze informować swojego dentystę i okulistę o swoim stanie.
Cukrzyca insulinozależna
Choroba cukrzyca insulinozależna charakteryzuje się podwyższonym poziomem glukozy we krwi oraz upośledzonym metabolizmem i magazynowaniem składników odżywczych. Organizm wytwarza insulinę, ale działanie tego hormonu jest ograniczone i nie jest główną przyczyną cukrzycy. Leczenie ma na celu złagodzenie objawów oraz osiągnięcie poziomu glukozy we krwi zbliżonego do normy bez wywoływania ciężkiej hipoglikemii. Zazwyczaj docelowe stężenie glukozy we krwi wynosi poniżej 8,0 mmol/l.
Termin cukrzyca odnosi się do kilku różnych zaburzeń, a wszystkie opisane powyżej warunki są ze sobą powiązane. Organizm wykorzystuje glukozę do produkcji energii poprzez rozkładanie złożonego pokarmu na prostsze cząsteczki, zwane glukozą. Glukoza musi być transportowana do komórek, gdzie jest wykorzystywana jako paliwo. Obecność insuliny we krwi stymuluje ten proces metaboliczny i sprzyja syntezie energii. W związku z tym osoby chore na cukrzycę muszą przyjmować insulinę, aby obniżyć poziom cukru we krwi.
Cukrzyca typu 1, zwana również cukrzycą młodzieńczą, charakteryzuje się autoimmunologicznym zniszczeniem komórek beta w trzustce. Bez insuliny glukoza nie może dostać się do komórek, co prowadzi do wysokiego poziomu glukozy we krwi i cukru w moczu. Choroba ta może rozwinąć się w każdym wieku, ale częściej występuje u dzieci i młodych dorosłych. Naukowcy zidentyfikowali geny związane z podatnością i badają ich rolę w rozwoju cukrzycy typu 1.
Cukrzyca typu 1 jest spowodowana zniszczeniem produkujących insulinę komórek beta w trzustce. Szacuje się, że odsetek zachorowań na cukrzycę typu 1 wzrasta każdego roku o 3% do 5%. Choroba ta jest jednak poligeniczna, przy czym ponad połowa podatności przypisana jest głównemu kompleksowi zgodności tkankowej. Pacjenci z tą chorobą charakteryzują się dużą częstością nacieków immunologicznych wysepek, zmniejszeniem ich wielkości oraz nietypowymi cechami egzokrynnymi. Pomimo powszechnego rozpoznania choroby, jej historia naturalna i patogeneza nie została szeroko zbadana.
Objawy cukrzycy ciążowej
Chociaż nie u wszystkich kobiet z cukrzycą ciążową rozwija się to schorzenie, jest ono powszechne. Około 10% kobiet w ciąży w USA jest dotkniętych tym schorzeniem, dlatego ważne są regularne badania u lekarza w celu monitorowania poziomu cukru we krwi i zdrowia nienarodzonego dziecka. Dobrym pomysłem jest również przestrzeganie zdrowej diety w czasie ciąży oraz konsultacja z zarejestrowanym dietetykiem w celu uzyskania pomocy w opracowaniu odpowiedniego planu żywieniowego.
Niekontrolowana cukrzyca w czasie ciąży może prowadzić do powikłań i wad wrodzonych u nienarodzonego dziecka. Zwiększa również ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 i otyłości w przyszłości. Dlatego lekarz zaleca odpowiednią opiekę, aby zminimalizować wszelkie negatywne konsekwencje. Cukrzyca ciążowa może być również prekursorem cukrzycy typu 2. Stosując się do zaleceń lekarza, możesz utrzymać ten stan pod kontrolą i zapobiec wystąpieniu innych problemów zdrowotnych.
Ćwiczenia fizyczne są ważnym elementem leczenia cukrzycy ciążowej. Umiarkowane ćwiczenia mogą pomóc Ci kontrolować poziom cukru we krwi i ograniczyć inne typowe objawy, takie jak zmęczenie i bóle pleców. Należy dążyć do tego, aby ćwiczyć co najmniej 30 minut dziennie, pięć dni w tygodniu. Bieganie, jazda na rowerze, pływanie i inne umiarkowane formy aktywności fizycznej są doskonałym sposobem na osiągnięcie zalecanej ilości ćwiczeń każdego dnia. Jeśli nie jesteś pewna, zarejestrowany dietetyk może pomóc Ci opracować plan posiłków, który będzie współgrał z Twoim stylem życia.
Przedwczesny poród jest również ryzykiem dla kobiet w ciąży ze źle kontrolowaną cukrzycą ciążową. Przedwczesny poród i duże dzieci są podatne na urazy, a jeśli nie są leczone, ryzyko wzrasta. Płód może wymagać cesarskiego cięcia, jeśli poziom cukru we krwi matki jest zbyt wysoki. Wysoki poziom cukru we krwi matki sprawia, że trzustka dziecka produkuje więcej insuliny, aby wykorzystać glukozę. Oprócz zwiększenia ryzyka wystąpienia stanu przedrzucawkowego i udaru mózgu, cukrzyca ciążowa może nawet spowodować urodzenie martwego dziecka.
Rozpoznanie cukrzycy
Światowa Organizacja Zdrowia wydała w 1999 roku nowe kryteria diagnostyczne dla cukrzycy, obniżając wartość odcięcia dla stężenia glukozy w osoczu na czczo z 7,8 do 7,0 mmol/l. Kryteria te mają pomóc lekarzom ogólnym w potwierdzeniu rozpoznania cukrzycy u pacjentów bez wyraźnych objawów. Mają one również na celu porównanie ważności diagnostycznej cukrzycy w różnych krajach. W niedawnym badaniu przeprowadzonym w Belgii i Holandii wykazano, że 82% nowo zdiagnozowanych chorych na cukrzycę zostało rozpoznanych prawidłowo na podstawie nowych kryteriów WHO.
Objawy cukrzycy są często opóźnione, czasem nawet o lata. Rozpoznanie cukrzycy może być trudne, ponieważ ludzie mogą przez lata nie zauważać objawów choroby. Ponadto mogą doświadczać serii subtelnych zmian, które stopniowo pogarszają się w ciągu tygodni. W końcu pacjenci mogą doświadczyć niewyraźnego widzenia oraz zwiększonego pragnienia i głodu. Rozpoznanie cukrzycy jest niezbędne do leczenia powikłań.
W celu rozpoznania cukrzycy stosuje się kilka testów diagnostycznych. HbA1c jest najczęściej stosowanym badaniem i powinno być wykonywane tylko wtedy, gdy nie ma innych objawów. Wyniki tego testu mogą być jednak niejednoznaczne, jeśli nie ma innej przyczyny rozwoju cukrzycy. W celu potwierdzenia diagnozy mogą być konieczne dalsze badania. Diagnoza cukrzycy wymaga badania klinicznego i badań krwi. Diagnoza jest procesem krytycznym, dlatego ważne jest, aby wybrać właściwą.
Lekarz powinien stosować osąd kliniczny i ściśle monitorować pacjenta. Właściwe zarządzanie cukrzycą jest niezbędne dla dobrego samopoczucia pacjenta. Właściwe postępowanie i obserwacja są niezbędne, aby uniknąć powikłań i przedłużyć życie osoby z cukrzycą. Kluczem do zarządzania cukrzycą jest rozpoznawanie znaków ostrzegawczych i unikanie powikłań. Jak więc stwierdzić, które badania są odpowiednie dla danego stanu? Zbadajmy wspólne objawy cukrzycy i podejmijmy właściwą dla siebie decyzję.